Kunst kleurt je leven!
Mijn werk
Al van kleins af aan houd ik van tekenen en schilderen. Creativiteit kent diverse vormen.
Door de jaren heen heb ik ontdekt dat daarbij fotografie en ontwerpen van kaarten en uitnodigingen ook een onderdeel van mijn werk is geworden.
De mix van diverse technieken vind ik leuk.
Creatief zijn is een kunst!
AWR
Pastelpotlood
Klik op de afdbeelding om te galerij te openen.
Wie schrijft die blijft
Hier vindt je korte verhalen/anekdotes
1. De toga
Vandaag was het weer zover. Ik mocht een GP voltrekken. Een geregistreerd partnerschap in het gemeentehuis.
Koen en Frank. Kennen elkaar al bijna 10 jaar en runnen een rijschool samen. Grappig, temeer omdat ik een echte onnozelaar ben op het gebied van autorijden. Dit zorgde tijdens de ceremonie voor de nodige hilariteit.
Ik was al op tijd aanwezig. Naar de toga-kast. Oei! Maar twee toga’s! Blauw en beiden erg lang….en met mijn 1.64 m zou dat betekenen dat ik een soort blauwe sleep zou krijgen met struikelgevaar….!
In het gemeentehuis is altijd een bode aanwezig. Erik is de vaste bode op deze locatie. Een soort conciërge. Hij zorgt ervoor dat alles klaar staat. Akte, waterkan en glazen, de kunstbloemen, stoelen netjes zetten. Ontzettend fijn.
Maar ja, de toga’s. Te lang en de ceremonie zou over 10 minuten beginnen.
Ik had Frank en Koen al geïnformeerd over het probleempje, in het ergste geval moest het maar zonder toga. Ik zag toch een lichte teleurstelling bij de heren.
Erik kwam met een oplossing. “Ik neem de toga mee naar boven en probeer het plakband de een zoom te maken”
Zo gezegd, zo gedaan. Erik verdween als een speer. Ik ging nog maar even naar het toilet. De speech en bel neergelegd. Het gezelschap stond nog buiten, te genieten van het lekkere nazomerweer.
Erik kwam weer terug met de toga. Vakkundig had hij de onderkant omgeslagen en voorzien van een laag brede transparante tape.
Voorzichtig doe ik de toga aan. Ja! Perfect. Voorzichtig beweeg ik. Ik hoor het plakband knisperen. De geïmproviseerde zoom blijft zitten.
Erik laat het gezelschap weten dat ik zo ver ben.
Ik loop naar mijn katheder. Koen en Frank zijn al in de zaal en zitten al. Het voorval met de toga zorgt voor een stuk ontspanning en hilariteit. De ceremonie verloopt goed, de zoom blijft zitten.
Eind goed al goed.
Erik, bedankt!
2. Vers bloed
Ieder jaar zie ik hetzelfde fenomeen
Eind augustus, begin september.
De nieuwe lichting jeugd die de overstap maakt van kind naar puber.
De dag dat je naar de middelbare school gaat en je de status brugpieper krijgt.
Je bent ineens niet meer de oudste maar weer de jongste op de school.
Van groep acht naar klas één.
Van een juf of meester naar mevrouw of meneer.
Een grote school met veel lokalen
Nieuwe vakken: wiskunde, scheikunde en vreemde talen
Magister, toetsen en roosters
Een laptop en veel boeken.
Ik zie ze staan en lopen. De brugpiepers. Beetje onwennig met die grote Easpak rugtas die bijna zwaarder oogt dan de drager zelf.
Even waan ik me terug naar mijn eigen middelbare schooltijd.
Ik weet het nog zo goed! Schoolspullen kopen bij de HEMA: mooi kaftpapier, een 23-rings multo met tabbladen en papier, de passer en geodriehoek en wat al niet meer.
En dan mijn eerste schooltas, zo’n ouderwetse van leer. Twee vakken voor, drie hoofdvakken en een sluitriem. Ik heb snel verruild voor een canvas “boodschappentas “ met leren handvaten. Deze werd later vakkundig onder handen genomen met chloor. Er ontstonden dan mooie witte vlekken waarin teksten werden geschreven.
Oh ik weet het nog zo goed! Mijn moeder maakte zelfs een foto toen ik op mijn eerste schooldag naar school fietste. Schooltas onder de snelbinders. Gekleed in een rode broek en een gele regenjas. Het was 1983…..
