Mijn werk

Al van kleins af aan houd ik van tekenen en schilderen. Creativiteit kent diverse vormen.

Door de jaren heen heb ik ontdekt dat daarbij fotografie en ontwerpen van kaarten en uitnodigingen ook een onderdeel van mijn werk is geworden.

De mix van diverse technieken vind ik leuk.

Wie schrijft die blijft

Hier vindt je korte verhalen/anekdotes

1. De toga

Vandaag was het weer zover. Ik mocht een GP voltrekken. Een geregistreerd partnerschap in het gemeentehuis.
Koen en Frank. Kennen elkaar al bijna 10 jaar en runnen een rijschool samen. Grappig, temeer omdat ik een echte onnozelaar ben op het gebied van autorijden. Dit zorgde tijdens de ceremonie voor de nodige hilariteit.

Ik was al op tijd aanwezig. Naar de toga-kast. Oei! Maar twee toga’s! Blauw en beiden erg lang….en met mijn 1.64 m zou dat betekenen dat ik een soort blauwe sleep zou krijgen met struikelgevaar….!

In het gemeentehuis is altijd een bode aanwezig. Erik is de vaste bode op deze locatie. Een soort conciërge. Hij zorgt ervoor dat alles klaar staat. Akte, waterkan en glazen, de kunstbloemen, stoelen netjes zetten. Ontzettend fijn.

Maar ja, de toga’s. Te lang en de ceremonie zou over 10 minuten beginnen.
Ik had Frank en Koen al geïnformeerd over het probleempje, in het ergste geval moest het maar zonder toga. Ik zag toch een lichte teleurstelling bij de heren.
Erik kwam met een oplossing. “Ik neem de toga mee naar boven en probeer het plakband de een zoom te maken”

Zo gezegd, zo gedaan. Erik verdween als een speer. Ik ging nog maar even naar het toilet. De speech en bel neergelegd. Het gezelschap stond nog buiten, te genieten van het lekkere nazomerweer.

Erik kwam weer terug met de toga. Vakkundig had hij de onderkant omgeslagen en voorzien van een laag brede transparante tape.
Voorzichtig doe ik de toga aan. Ja! Perfect. Voorzichtig beweeg ik. Ik hoor het plakband knisperen. De geïmproviseerde zoom blijft zitten.

Erik laat het gezelschap weten dat ik zo ver ben.
Ik loop naar mijn katheder. Koen en Frank zijn al in de zaal en zitten al. Het voorval met de toga zorgt voor een stuk ontspanning en hilariteit. De ceremonie verloopt goed, de zoom blijft zitten.

Eind goed al goed.
Erik, bedankt!

2. Vers bloed

Ieder jaar zie ik hetzelfde fenomeen
Eind augustus, begin september.
De nieuwe lichting jeugd die de overstap maakt van kind naar puber.
De dag dat je naar de middelbare school gaat en je de status brugpieper krijgt.
Je bent ineens niet meer de oudste maar weer de jongste op de school.
Van groep acht naar klas één.
Van een juf of meester naar mevrouw of meneer.
Een grote school met veel lokalen
Nieuwe vakken: wiskunde, scheikunde en vreemde talen
Magister, toetsen en roosters
Een laptop en veel boeken.
Ik zie ze staan en lopen. De brugpiepers. Beetje onwennig met die grote Easpak rugtas die bijna zwaarder oogt dan de drager zelf.
Even waan ik me terug naar mijn eigen middelbare schooltijd.
Ik weet het nog zo goed! Schoolspullen kopen bij de HEMA: mooi kaftpapier, een 23-rings multo met tabbladen en papier, de passer en geodriehoek en wat al niet meer.
En dan mijn eerste schooltas, zo’n ouderwetse van leer. Twee vakken voor, drie hoofdvakken en een sluitriem. Ik heb snel verruild voor een canvas “boodschappentas “ met leren handvaten. Deze werd later vakkundig onder handen genomen met chloor. Er ontstonden dan mooie witte vlekken waarin teksten werden geschreven.

Oh ik weet het nog zo goed! Mijn moeder maakte zelfs een foto toen ik op mijn eerste schooldag naar school fietste. Schooltas onder de snelbinders. Gekleed in een rode broek en een gele regenjas. Het was 1983…..

3. Oma's grap

30 december 2009

Dit jaar vier ik oud en nieuw 1 dag eerder. Samen met Suus op 30 december. We gaan naar "Het Zwanemeer". De oma van Suus is net overleden en zal zaterdag gecremeerd worden. Voor haar en de familie is de jaarwisseling dus beladen. En ik? Ik ben alleen met de jaarwisseling - voor het eerst in mijn leven - dus voel me om die reden al wat minder blij.
" We gaan nu gewoon oud en nieuw vieren" zegt Suus.
Ja, dat is een goed idee. We doen het gewoon een dag eerder, de oliebollen heb ik toch al gehaald.
Suus vertelt over haar oma, die met haar favoriete skisokken- roze met stippen - in een witte kist ligt. Bijzonder: in 2009 overlijden, in 2010 gecremeerd worden.
Als we naar "Martiniplaza" lopen horen we het doffe geknal van vuurwerk.
" Zie je, het is al helemaal oud en nieuw met vuurwerk en al!" zegt Suus
Het Zwanemeer is werkelijk prachtig - een sprookje dat perfect past in deze tijd van het jaar. We genieten dan ook volop van de mooie melodieën van Tjaikovski en de betoverende balletdansers op het toneel.
Thuis in mijn appartement maak ik thee en Suus heeft verrukkelijke bonbons meegenomen bij een duur zaakje uit Haren. We genieten met volle teugen met op de achtergrond radio twee met de top 2000.
" Gelukkig nieuwjaar!"
Tegen twee uur lig ik dan eindelijk in bed. Nog een halve dag werken, maar eerst maar eens slapen.....
's Ochtends maak ik thee en ontbijt, Suus wil liever een appelbeignet. Ik kijk terloops op mijn GSM. " Hey, moet je kijken naar de datum en de tijd! 1 januari 2010 9.29 uur!" zeg ik tegen Suus
Ze moet lachen en denkt dat ik de datum heb veranderd. Maar ik heb niets gedaan, en ik weet toch 100 procent zeker dat de datum en tijd correct waren.....
Suus begint te lachen en zegt" Dat heeft oma gedaan! Dat is haar grap vanuit de hemel!"
Ja, dat is het zeker. Wij hebben gisteren oud en nieuw gevierd en nu is het 1 januari. Is er dan toch echt meer tussen hemel en aarde?

4. Kerst

27 december 2009
Kerst is weer voorbij. Het waren mooie dagen. Zoals het hoort, met de nostalgie van een "witte kerst". Alhoewel er een flinke periode van dooi was voorspeld kwam de sneeuw nog rijkelijk uit de hemel vallen toen ik bepakt en bezakt naar de bushalte liep.
Kerst in het teken van familie. Zoals de Koningin in haar toespraak zei - we worden met elkaar afstandelijk door Twitter, Hyves en Facebook - en toch schrijf ik mijn belevenissen voor mijn vrienden - heb ik de gezelligheid gedeeld met mijn familie.
Ieder jaar weer anders, en met gescheiden ouders is het altijd even plannen: wie op welke dag?
En dit jaar ook weer anders omdat het mijn eerste kerst in Groningen is.
1e Kerstdag dus met de bus naar Appingedam. In de sneeuw. Een mooi pittoresk plaatje geeft dat over de weilanden die nog helemaal wit waren. Eerst even naar mijn moeder, kerstlunch, even omkleden en vervolgens naar mijn vader om daar te dineren.
De traditie wil dat er stoofperen zijn, en dat betekende dus ook deze kerst, drie dagen stoofperen, maar ach....dat maakt het juist zo leuk!
Rond een uur of negen wilde ik eigenlijk wel weg, want ja, nu is de afstand wel een stuk groter. Weggebracht door mijn vader richting mijn moeder, spullen in de auto overgeladen en dan met moeder weer naar Groningen. Zij zou de 2e kerstdag bij mij doorbrengen.
Niets is fijner om je eigen huis te zijn met kerst vind ik zelf. Ik kan me de familiediners nog herinneren die we maakten zodat mijn ex en ik niet twee dagen kwijt waren met kerst. Ik vond dat altijd wel erg leuk. Voor iedereen lekker koken, nou ja, ik was eigenlijk het koksmaatje, want koken deed ik niet echt......Maar toch heb ik een hoop geleerd, want ik kan toch best een aardig diner in elkaar zetten, en laten we wel wezen: de "Excellent" of "Primeur" series bij de supermarkten zijn een uitkomst! Carpacchioschotels kant en klaar, je hoeft he alleen maar op een bordje te leggen, gerechten die zo in de oven kunnen worden geschoven, kortom kind kan de was doen.
Maar.....als jullie nu denken dat ik dat allemaal zo heb opgelost, nee. Ik zal niet ontkennen, deels kwam het van de lekkere makkelijke kant en klaar gerechtjes, maar het gros was toch zelfgemaakt!
Wat te denken van verse stoofperen met kaneel, haricots verts, en griesmeel met bessensap? Mijn huis was gevuld met heerlijke geuren, overal branden kaarsjes, een mooie kerstboom in de kamer.
Kerst, even weer kind voelen, de nostalgie en romantiek, als een mooi wintersprookje.....
I love it!

Copyright 2024© Alle rechten voorbehouden